Historie van de Survival sport
Survival is een Angelsaksisch woord voor overleven. Het is denkbaar dat onze verre voorouders, om te overleven, zich maximaal hebben moeten inspannen om voedsel te verzamelen tijdens de jacht. Ook is het denkbaar dat zij deze maximale inspanning hebben moeten leveren om niet als voedsel te dienen. Deze inspanning kan kort maar ook zeer lang hebben geduurd. Ook is het mogelijk dat zich hierbij zeer uiteenlopende omstandigheden voordeden. Zeer warm of zeer koud, nat of droog, korte en lange duur, dicht bij de grond op vlak terrein of zeer hoog met steile hellingen . Maar altijd gebruikmakend van de (on)mogelijkheden welke het terrein hen bood. Hierbij werden zij gaandeweg ondersteund met zelf ontwikkelde hulpmiddelen. Ook werd gaandeweg gebruik gemaakt van dieren zowel bij de vlucht als bij de jacht.

Ontstaan van de sport
Bij de jacht werd, al wat recenter, gebruik gemaakt van paarden om zich sneller te verplaatsen en honden om het spoor van het prooidier te volgen. In weer een latere tijd werd dit nagebootst in de vossenjacht. Zo ook eind jaren 80 in het Achterhoekse plaatsje Beltrum. Enkele lokale enthousiastelingen (Stef Beunk en Jan Maarse) trokken voor de paardrijdende kasteelheren, middels een in vosse-urine gedrenkte doek, een spoor door het landschap. Hierop zocht de hondenmeute het spoor en volgden de heren te paard. Dit diende met kennis van zaken te geschieden. De paarden, of de berijders, waren niet zo snel als de honden. Dus moest het spoor al slingerend door het landschap worden getrokken. De honden volgden gezamenlijk het spoor maar sneden, door de grote meute, de bochten af. De ruiters te paard volgden in een vrij rechte lijn en sprongen over hindernissen als sloten en houtopstanden. Afhankelijk van het weer bleef een spoor goed geconditioneerd. Bij regen spoelde het weg en bij zon verdampte het met het vocht.

Vakwerk
Het trekken van het spoor was dus vakwerk en een fikse duurloop van 25 a 30 km door weilanden, maïsvelden, bossen en sloten. Niets gingen de heren uit de weg om het de honden zo moeilijk mogelijk te maken. Het tempo van de mannen was hoog want het was bittere noodzaak het eindpunt te bereiken voordat de honden hen hadden ingehaald en mogelijk de “vossedoek” verwisselden met de eveneens meurende mannen. Het is ook nog immer de vraag welk spoor de honden volgen. Tijdens het spoortrekken realiseerden de mannen zich dat. Dit motiveerde hen tot op het bot. Moe maar voldaan kwamen zij aan het eind van de dag thuis. Ook de paarden en het gros der berijders beëindigden de “run” (zoals de tocht werd genoemd) Toch ontbrak er nog iets.

Tegelijkertijd ontwikkelde AVRO’s sportpanorama een programma om sporters tegen elkaar te laten strijden over zelf ontwikkelde hindernissen. Doel was een spectaculair televisie programma getiteld “Survival of the fittest”. Hiervan kregen beide genoemde heren lucht waarna het idee werd opgevat om beide activiteiten te combineren in het vrije veld. Het doekje om het spoor te trekken werd geschrapt. De heren volgden hun eigen instinct. Hindernissen opgebouwd uit netten, touwen en zoveel mogelijk natuurlijke obstakels als heuvels, bomen, duikers, zelfs ruig terrein werden toegevoegd. Vanwege het zeer matige reukvermogen van de deelnemers werden linten toegepast om de route in het vrije veld aan te geven. Per definitie leidde dat van hindernis naar hindernis. De ene keer dicht op elkaar dan weer met fikse loopstukken er tussen. Voor een eigen ritme is nauwelijks ruimte.

Vervolgens werd een organisatie gevormd en jaarlijks werd aldus in Beltrum een wedstrijd uitgezet. Aanvankelijk een run met een tiental kunstmatige of natuurlijke hindernissen. Na verloop van enige tijd werden dit er enkele tientallen. De hindernissen worden keurig genummerd en officieel in het programma boekje aangekondigd. Om het publiek en de jury inzicht te geven wie de beste is in de wedstrijd wordt elke deelnemer voorzien van een rode armband welke aangeeft dat hij de gehele route volgens de instructies en belinting heeft gelopen in alle hindernissen correct heeft genomen.

Ontwikkeling
Ook in de omgeving van Beltrum bleef dit niet onopgemerkt. Er waren deelnemers tot in de verre omtrek die iets dergelijks “thuis” ook wel wilden laten zien. In Zelhem, Gendringen, Dinxperlo en Neede werden soortgelijke verenigingen of stichtingen opgericht en wedstrijden georganiseerd. Tevens werd er een nationale Bond in het leven geroepen om doeltreffend een landelijke competitie te organiseren. (26 april 1991) Al ras ontstonden ook elders in het land stichtingen waarover nu ook met respect en ontzag wordt gesproken zoals Udenhout, Eindhoven, Steenbergen en Leeuwarden. Belgische atleten organiseerden ook in Belgie enkele wedstrijden en lopen aldoende mee met de Nederlandse organisaties.

De wedstrijden kunnen nu evenals in de triatlonsport gelopen worden in een hele, een halve en een kwart uitvoering. De hele wedstrijd wordt als competitie gelopen in het Top Survival Circuit (T.S.C.) en het finishen van een T.S.C.-run met rode armband geldt als het ultieme survivalgevoel. Deze klasse is voor de echte elite en doorgewinterde trainingsbeesten. De halve run wordt gelopen in het Run Up Circuit (R.U.C.) ontwikkeld voor, maar nog immer zeer geschikt als opstart voor, de T.S.C. maar ook voor ex-T.S.C.’ers met minder trainingstijd. Ook is deze klasse toegankelijker voor een veel groter publiek omdat delen van het parcours voor de T.S.C. met de zwaardere hindernissen gemeden kunnen worden. De T.S.C. competitie wordt door deelnemers aan de grote internationale Raids als ECO Challenge, Raid Gauloises of Soutern Traverse als een uitstekende basis beschouwd. De training voor de survivalsport is dermate veelzijdig en intensief dat vrijwel alle voorkomende disciplines in deze evenementen worden afgedekt. De tijdsdruk op de uitvoering is echter extremer.

Elke competitie beslaat ca. 6 tot 8 wedstrijden waarvan de 4 tot 6 beste uitslagen meetellen voor de S.B.N. titel. Jaarlijks wordt in beide klassementen een Nederlands kampioenschap georganiseerd.

Klassementen worden bijgehouden voor jeugd, dames en heren en de veteranen. De sport is niet meer van het niveau van de beginjaren. Zowel het parcours met obstakels als het sportieve niveau van de deelnemers is gegroeid. Hindernissen blijken de laatste jaren te evolueren van een simpele swingover, soms 4 achter elkaar als een hindernis tot complexe hindernissen van meer dan honderd meter aan een stuk opgebouwd uit netten, apehangen, swingovers etc. Waar “vroeger” over de netten werd gekropen is het tegenwoordig een eis om hangend aan armen en benen of alleen aan de armen onderlangs te gaan.

Ook worden spectaculaire elementen als tokkelen, abseilen, brugsprong, boogschieten etc. toegevoegd. De atleten zijn steeds beter specifiek op deze sport getraind. Behendigheid, volstrekt beheersen van touwklimtechniek, kracht, duur- en loopvermogen in zwaar terrein zijn de belangrijkste eisen welke worden gesteld. Hiernaast uiteraard ook veel doorzettingsvermogen en absolute ongevoeligheid voor en weerstand tegen alle weersomstandigheden. Extreme vorst, ijzel, regen, wind, kou of warmte niets weerhoudt de huidige survivalsporter. Dit sterkt de geest tegen onverwachte tegenvallers ook in het dagelijkse leven.

Bron Survivalbond Nederland

“KAM-LUNG” organiseert jaarlijks een aantal survivalruns/weekenden. Een van de zwaarste uitdagingen in Europa is ” THE CHALLENGE ” beter bekend als het ” Camp of the strongest Fighters “. Elk jaar komen eind augustus teams van 4 a 5 personen hier bij elkaar om drie dagen lang zich te meten met andere teams. Het bekende vechtsport-kamp is inmiddels voor iedereen toegankelijk geworden. U kunt zich als school/club of bedrijf per team inschrijven voor deze gigantische uitdaging.

U kunt een gratis informatie-pakket aanvragen bij het secretariaat van “KAM-LUNG”. Meer informatie over survivals, surf naar de Survival Bond Nederland www.survivalbond.nl

Ook de jaarlijkse Bernisse Survival wordt elk jaar door Kam Lung georganiseerd. Kam Lung doet ook mee aan Tameshiwari wedstrijden, zeskampen en andere zaken die sportief gezien interessant zijn. O.a. in de Survival of Rhoon en de Binnenmaas Survival wordt door Kam Lung hoog gescoord. Kam Lung staat vooral bekend om de “TEAM SPIRIT” , al presteren individuele leerlingen ook erg goed !